Usuwanie odcisków. Odciski powstają w miejscu permanentnego ucisku.
Usuwanie odcisków. Odciski powstają w miejscu permanentnego ucisku.
Odcisk jest zmianą zbudowaną z wielu warstw zrogowaciałych komórek naskórka, powodującą bolesność. Pojawia się w różnych miejscach na stopie: na opuszkach palców, w wałkach paznokciowych, pod płytką paznokcia, pomiędzy palcami, na podeszwie stóp. Domowymi sposobami na usunięcie odcisku jest stosowanie różnych maści, plastrów, płynów na odciski, moczenie stóp w roztworze wody z mydłem, przykładanie plastrów cebuli, czosnku, cytryny, a kiedy te domowe sposoby nie pomagają, niezwłocznie należy udać się do specjalisty podologa, który dokładnie zna się na procesie powstawania odcisków – skutecznie potrafi je usunąć.
Usuwanie odcisków. Zmiany chorobowe nóg.
Niezwykle częstymi stanami chorobowymi w obrębie stóp są wrastające paznokcie, popękane pięty czy choroby grzybicze. Coraz częściej osoby z tymi przypadkami udają się na wizytę do kosmetyczki, kosmetologa i dermatologa. I dobrze! Naukę o kończynach dolnych nazywa się podologią (podiatria), obejmuje ona następujące działy: osteologia – naukę o układzie kostnym, miologia- nauka o mięśniach, limfologia – zajmuje się układem chłonnym, dermatologia nauka o skórze, flebologia nauka o układzie żylnym, angiologia – głównym jej przesłaniem jest układ naczyniowy i biotribologia nauka o procesach tarcia zachodzących w żywych organizmach.
Usuwanie odcisków. Specjalistą zajmującym się zdrowiem stóp jest podolog.
Zawód podologa wywodzi się z Niemiec z zawodu pedicurzysty. Pomimo iż zawód ten w Polsce nie jest jeszcze zarejestrowany, istnieje wiele inicjatywy do tego dążących, gdyż o jego pomoc ubiega się coraz to więcej chorych. Pierwsze wzmianki o podologu zaznaczyły się w już w starożytnym Egipcie, gdzie na kartach papirusu Ebersa z XVw. p.n.e. opisano sposoby przeciwdziałające odciskom. Kolejne zapisy o odciskach czytamy w dziele Naturalis historia, w którym rzymski lekarz Caius Plinius Secundus pisze: „(…) Połóż się na plecach wzdłuż linii granicznej 20. dnia miesiąca i wyciągnij ręce ponad głowę. Tym, co złapiesz w dłonie, cokolwiek to będzie potrzyj kurzajkę czy odcisk, a wkrótce zniknie”. W VII w. n.e. Paulus z Eginy opracował zasadę usuwania odcisków za pomocą pęsety: „Nacinamy odcisk dookoła, chwytamy go pęsetą i ucinamy nożem w kształcie kruczego dziobu albo lancetem do upuszczania krwi tak, by wyszedł razem z korzeniem”. W XII w. n.e. wykształcił się zawód „kąpielowego” dbającego o higienę oraz zdrowie społeczeństwa. On to golił, kąpał, wyrywał zęby, przeprowadzał drobne zabiegi chirurgiczne, a także usuwał brodawki, odciski i zrogowaciały naskórek. Po raz pierwszy wrastający paznokieć został opisany w 1707 r. przez nadwornego chirurga ówczesnej królowej Francji Marii Teresy – Pierre Dionis w pracy „Cours d’Operations de Chirurgie demontree,au Jardin Royal de Paris”. Pierwszym zaś specjalistycznym podręcznikiem dotyczącym pedicure jest książka z 1762 r. napisana przez pediatrę pracującego na dworze Ludwika XVI- Rousselota. Zawiera ona opisy i rysunki palucha koślawego, obrazuje płaskostopie poprzeczne i odciski. Publikacja ta zawiera również informacje o prawidłowym sposobie wykonywania obuwia oraz adresy polecanych wówczas szewców. I tak z wieku na wieku rozwijało się zagadnienie podologa.